ΣΕΝΑΡΙΟ
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ:
Τίτλος: «Για ένα
παιδί που κοιμάται»
Δημιουργός: Τσίμαρη
Γεωργία, ΠΕ02
Διδακτικό αντικείμενο: Νεοελληνική Λογοτεχνία
Ενότητα: Η βιοπάλη –
Το αγωνιστικό πνεύμα του ανθρώπου
Τάξη: Β΄
Γυμνασίου
Φύλλο
εργασίας
5η ομάδα:
Ονοματεπώνυμο
1ο μέλος
2ο μέλος
3ο μέλος
4ο μέλος
Ανοίξτε ένα νέο φάκελο στην επιφάνεια εργασίας, όπου θα συγκεντρώνετε
όλο το απαραίτητο υλικό σας για την τελική παρουσίαση και την ανάρτηση σε ιστολόγιο και εργαστείτε ως εξής:
Δραστηριότητες:
Ώρα για δημιουργία!
1. Εμπνευστείτε από το ποίημα της Δ. Χριστοδούλου που θα αναζητήσετε
στην ηλεκτρονική διεύθυνση του ψηφιακού βιβλίου http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL105/229/1693,5428/ και δημιουργήστε τα δικά σας λογοτεχνήματα σε πεζή ή ποιητική μορφή,
με ανάλογο θέμα. Θα εργαστείτε ομαδικά στο πλαίσιο της συνεργατικής γραφής (θα
ξεκινήσει ένας από την ομάδα και κάθε φορά θα συνεχίζει ο επόμενος). Θα
εκπονήσετε τη δραστηριότητά σας φροντίζοντας να μη χαθεί η νοηματική συνοχή του
ποιητικού ή πεζού λόγου.
2. Οπτικοποιήστε την εργασία σας,
δημιουργώντας ένα βίντεο με τη βοήθεια του movie maker, αναζητώντας ανάλογο
φωτογραφικό υλικό στη μηχανή αναζήτησης της google. Παράλληλα εμπλουτίστε το με μουσική υπόκρουση.
1.Παιδιά ενός κατώτερου θεού
Το σκοτάδι απλώνεται στη μικρή πολιτεία. Βρέχει ασταμάτητα και ο
ουρανός φωτίζεται από τις αστραπές. Η βροχή χτυπάει αλύπητα τα τζάμια των
αυτοκινήτων που τρέχουν στους δρόμους της πόλης. Οι άνθρωποι προχωρούν βιαστικά
για να γλυτώσουν από το κρύο και τη βροχή. Στους βρεγμένους δρόμους
καθρεφτίζονται τα πολύχρωμα φώτα δίνοντας μια ονειρική εικόνα στην ατμόσφαιρα.
Κι ένα μικρό παιδί με ρούχα σκισμένα και παλιά φαίνεται να αδιαφορεί
για το τσουχτερό κρύο και τη βροχή. Κάθεται υπομονετικά στο φανάρι του δρόμου
ενώ η βροχή του μπατσίζει το πρόσωπο. Τα πόδια του έχουν βουλιάξει στα
λασπόνερα. Τα μάτια του, μάτια πληγωμένα από την κακία του κόσμου καρφώνονται
στα πρόσωπα των οδηγών των αυτοκινήτων που σταματούν στα φανάρια του δρόμου,
αναζητώντας εκείνους που θα το ελεήσουν.
Ξαφνικά περνά από δίπλα του ένα αστραφτερό αυτοκίνητο με μεγάλη
ταχύτητα και το παιδί εκτινάσσεται στο δρόμο, ενώ τα σύνεργα της δουλειάς του
σκορπίζονται στο δρόμο. Σβήνουν τα πάντα γύρω του και νομίζει πως άπειρα
παιχνίδια το καλούν, παιχνίδια που δεν είχε ποτέ του στη σύντομη ζωή του. Ο
κόσμος τώρα του φαίνεται πιο όμορφος , πιο ανθρώπινος, πιο φωτεινός……
Κι ο οδηγός του αυτοκίνητου με μεγάλη αναισθησία σαν να μη συνέβη
τίποτα κατεβάζει το τζάμι και φωνάζει με δύναμη «να καθαρίσει ο τόπος , γέμισε
η χώρα μας από σας».
Παιδιά ενός κατώτερου θεού σκέφτηκα και η καρδιά μου πλημμύρισε θλίψη
και πόνο για τα παιδιά αυτά. Γιατί όλα τα παιδιά οποιουδήποτε χρώματος έχουν
δικαίωμα στη ζωή, στο παιχνίδι, στη μόρφωση. Κι άρχισαν να περνούν από μπροστά
μου σαν κινηματογραφική ταινία όλες οι εικόνες τω παιδιών των φαναριών ενώ η
εικόνα του νεκρού παιδιού και του ασυνείδητου οδηγού με καλούσε να βοηθώ όλο
τον κόσμο αποδεχόμενος τη
διαφορετικότητα….
Όλοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο σκέφτηκα……..
2. Η ψηφιακή
ταινία θα αναρτηθεί στο ιστολόγιο με ηλεκτρονική διεύθυνση .
